→ De burgemeester van de Kruidenbuurt Aan de vooravond van de wijkvernieuwing in 2001, wordt Toon Hendrickx, gepensioneerd Philips-man en vrijwilliger in de Don Boscokerk, gevraagd voorzitter te worden van Stichting Buurtbeheer Kruidenbuurt (SBK). Geen Kruidenbuurtenaar, maar iemand ‘van buiten’ uit de Nieuwe Erven aan de andere kant van de kerk. “In het begin hadden sommigen daar wel moeite mee. ‘Waar bemoeide gij uw mee?!’ Maar juist als buitenstaander zie je dingen met een frisse, objectieve blik.” Duidelijk en eerlijk Niet alleen die objectieve blik maakt Toon tot een ideale bemiddelaar tussen Trudo, gemeente en bewoners. Hij wordt al snel door de buurt geaccepteerd en gewaardeerd vanwege zijn tomeloze inzet en zijn altijd luisterende oor. En vooral ook vanwege zijn enorme dossierkennis. ‘De burgemeester van de Kruidenbuurt’, zo wordt hij met regelmaat genoemd. Ook door ‘collega’s’ Sakkers en Van Gijzel. Toon bereidt zich voor, leest zich in (tot schrik van de gemeenteraad soms) en is bovenal duidelijk: “Zo moet het, zo gaat het gebeuren. Ik denk dat ik vooral daarom in de buurt ben opgenomen. En nooit een toezegging doen die je niet kunt waarmaken!” Totdat ieder op zijn plek zit Wethouders, raadsleden, Trudo, slopers, bouwers, bewoners … Iedereen is het erover eens: zonder Toon zou de hele wijkvernieuwing nooit zo soepel zijn verlopen. Aanvankelijk tekent hij voor vijf jaar SBK, maar het worden er uiteindelijk twaalf. Pas als de laatste bewoner die mag terugkeren, op zijn plek zit, trekt hij zich met een gerust hart terug. Het is volbracht. “Wat een kippenhok in het begin! Iedereen kakelde door elkaar heen, niemand luisterde naar elkaar. ‘Mensen, als het zo moet, stop ik ermee. Als we niet naar elkaar luisteren, bereiken we niks.’ Kennelijk kwam dat aan, want na een paar weken verliepen de vergaderingen vlekkeloos.” Toon Hendrickx, voorzitter SBK 26 De Nieuwe Kruidenbuurt 27 Het plan
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg1NzY=