“ GEEF MIJ HET OUDE WOENSEL-WEST MAAR TERUG” HET VERHAAL VAN NEL Nel woont al ruim zeventig jaar in Woensel-West. De buurt is er allesbehalve beter op geworden, vindt ze. “Ik groeide op in de Brugmanstraat in een rijtjeshuis van Trudo, samen met mijn ouders en twee broers. Boodschappen deden we bij ‘de Winkel van Zus’ in de Fahrenheitstraat. Op de hoek waar nu restaurant Chomicha zit, zaten een slager en een drogisterij. Als je krap bij kas zat, kon je je boodschappen er op rekening laten zetten. Wanneer het loonzakje binnen was, betaalde je alsnog.” Pannetje soep “In Café Guus, nu een Grieks restaurant, ontmoette ik mijn man. Een rasechte Helmonder, maar toch trok hij bij mij in. Hij wist donders- goed dat je mij niet uit Woensel weg krijgt, nog niet misschien. Woensel-West was groot, maar gemoedelijk. Er werd volop gebuurt op straat en buren brachten elkaar regelmatig een pannetje soep. En was er onenigheid? Dan werd dat gewoon onder elkaar opgelost. Te veel veranderd “Er is veel veranderd. Veel te veel. Eerst door de komst van het Philipskantoor (1964) waarmee al het groen verdween. En nu met het platgooien van de buurt. Dat heeft zoveel mensen verdriet gedaan. Mensen kennen elkaar tegenwoordig niet meer en je kunt nauwelijks nog de straat oversteken met al die auto’s. Geef mij het oude Woensel-West maar terug.” WOENSEL WEST WERKT 54
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg1NzY=