Een kwestie van proberen en zien wat werkt en past
Wat als je ergens komt te wonen waar je niemand kent? Waar de taal in niets lijkt op je moedertaal? Waar werkelijk alles anders is en waar je een nieuw leven moet opbouwen? Dat is niet altijd makkelijk, best eenzaam ook af en toe. Hoe fijn is het als er dan iemand is die je een beetje wegwijs maakt? Iemand die uitleg geeft en gewoonweg tijd voor je vrij maakt?
Dat is heel fijn, weten Tamer, zijn vrouw en drie kinderen. Sinds mei 2023 hebben ze bijna wekelijks contact met Koen, die zich - via het Vluchtelingenmentorproject van Trudo - met raad en daad vrijwillig inzet voor de familie. Het Palestijnse gezin uit Syrië werd in de zomer van 2023 herenigd en kreeg in juni een woning toegewezen in Woensel-West. Sindsdien is Koen een constante factor in het leven van de familie Shaban. Hij helpt bij praktische zaken, zoals bij het vinden van een huisarts en het maken van en meegaan naar afspraken in het ziekenhuis, of het vertalen van brieven van instanties. Maar minstens zo belangrijk zijn de sociale activiteiten die hij met het gezin onderneemt.
“Vorige week nodigde het gezin mij en mijn vriendin uit om samen de iftar te eten, de maaltijd die tijdens ramadan direct na zonsondergang gegeten wordt”, vertelt Koen thuis op de bank bij Tamer. “Dat was heel bijzonder om mee te maken, heel gezellig ook. En andersom is het gezin ook al een keer bij ons komen eten en hebben we samen Sinterklaas en Oud en Nieuw gevierd. En via ASML zijn we met een team van Trudo naar een voetbalwedstrijd geweest, geweldig was dat!”
Samen dingen doen
Terwijl Tamer thee serveert en plaatsneemt op de bank, vertelt Koen dat ze vooral vertrouwd met elkaar zijn geraakt door samen dingen te doen. “Dat de communicatie daarbij nog verre van ideaal is, is een gegeven. Ik accepteer dat en weet dat het simpelweg tijd kost om Nederlands te leren en hier te aarden. Stapje voor stapje komen we verder.” Echte gesprekken zijn inderdaad nog niet mogelijk, zo blijkt wel ter plekke. Veel communicatie verloopt met hulp van google translate. Tamer, die alleen Arabisch spreekt, vertelt dat het leren van Nederlands voor hem de hoogste prioriteit heeft, gevolgd door het vinden van werk. Helaas laat zijn gezondheid hem nu regelmatig in de steek waardoor hij veel naar het ziekenhuis moet en lessen moet missen. Thuis leert hij wel Nederlands van zijn oudste kinderen, Ameen (13) en Maria (15). Zij gaan naar een speciale klas voor vluchtelingen op het Summa college en pikken de Nederlandse taal heel snel op.
Kansen
Als even later de achterdeur opengaat, komen Ameen en Maria binnen. Ze komen terug van school en zijn blij verrast om Koen te zien. Ze begroeten hem lachend en ploffen op de bank. Op de vraag wat ze ‘t leukste vinden om met Koen te doen, klinkt luid en duidelijk ‘alles’! “We zijn naar het zwembad geweest en naar de bibliotheek en naar de sportclub”, vertelt Maria. “En wij hebben samen kick-box spullen uitgezocht”, vertelt Ameen, “Koen legt ons ook uit hoe dingen hier werken, zoals het schoolsysteem in Nederland.” Hij knikt instemmend: “Ja, ik vertel ze dat ze hier veel kansen krijgen om verder te leren. Dat het belangrijk is om hun best te doen op school. En dan vertel ik bijvoorbeeld over Dilan Yeşilgöz en Sifan Hassan, dat zij het ver geschopt hebben, maar dat zij ook als vluchteling hier hun weg hebben moeten vinden.”
Die betrokkenheid van Koen werkt aanstekelijk en stimuleert het gezin om vooruit te kijken. “Het is niet altijd makkelijk, echt niet”, zegt Koen, “maar het geeft enorm veel voldoening om deze mensen vooruit te helpen en daarmee hun kansen op een goed leven hier te vergroten.”
Voor Koen is het mentorschap een manier om zijn steentje bij te dragen aan een samenleving waar het voor iedereen fijn wonen is en waar mensen geen vreemden voor elkaar zijn. “En het leuke is dat je dit werk kunt invullen op een manier die bij je past en bij de vluchteling(en) die je begeleidt. Het principe one size fits all is niet van toepassing op dit werk. Mensen zijn zo verschillend, wat bij de een wel werkt, werkt bij de ander niet. Het is een kwestie van proberen. Bij mij past een wat lossere invulling, ik ben niet zo van de klok en vaste tijden. En laat dat nou net een manier zijn die ook past bij het gezin van Tamer.”
Wil jij graag iets betekenen voor de nieuwkomers in onze stad? Meld je dan aan. Schrijf een korte motivatie en stuur die naar wonen@trudo.nl met als onderwerp ‘Trudo Vluchtelingenmentorproject’. Ervaring is zeker niet noodzakelijk, maar als je al eens eerder (als vrijwilliger) met vluchtelingen of statushouders hebt gewerkt, lezen we dat natuurlijk graag.