Nieuwbouw bezorgde Leila een nieuwe start in Woensel-West

Leila woonde al sinds 1995 in haar vertrouwde straatje in Woensel-West. Toen Trudo met het nieuws kwam dat haar woning gesloopt zou worden, sloeg de paniek toe. Achteraf bleek haar nieuwe huis in Fase 1 van Plan Celsius juist haar redding. “Verhuizen betekende echt een nieuwe start.”

Vangnet

Met veel plezier woonde Leila in haar geliefde hoekwoning in Woensel-West. Met een buurvrouw als beste vriendin, Leila en zij maakten zelfs van hun twee tuinen één geheel. Leila woonde met een vrij uitzicht, een speeltuintje recht voor de deur en had ondanks de oude staat van het huis niets te klagen. De verbinding in de straat was heel sterk. Als alleenstaande moeder kon ze altijd rekenen op haar buren: “Een helpende hand als er geklust moest worden of een andere bank als die van mij kapot was, iedereen regelde het voor me.” Leila wist dat haar vangnet weg ging vallen met de verhuizing en dat maakte haar angstig. Het bezorgde haar zoveel stress dat ze depressief werd: “Ik had er zoveel moeite mee om te verhuizen. Woensel-West was ooit misschien een volkswijk met een slechte naam, maar ik had me nog nooit zo veilig gevoeld als in mijn buurt.”

Teamwork

Uiteindelijk duurde het zeven jaar voordat Leila écht moest gaan verhuizen. In de tussentijd zette Trudo samen met Leila alles op alles om het beste nieuwe huis voor haar te vinden. “Trudo hielp me heel goed en bood verschillende oplossingen aan. Ik mocht zelfs een huis in een andere wijk kiezen. Als gevoelsmens was het lastig een keuze te maken op basis van een tekening. Ik twijfelde veel.” Uiteindelijk koos Leila een hoekhuis in Fase 1, op maar één straatje afstand van haar oude woning.

Het oude en nieuwe Woensel-West

In haar oude straat stond de deur voor iedereen open en was Leila altijd aan het zorgen: “Er bleef altijd wel iemand eten of slapen. Tijd voor mezelf kende ik niet.” Toen Leila met haar zoon de spullen verhuisden besefte ze dat het oude huis veel oud zeer droeg. “Samen liepen we met twee kruiwagens met spullen naar het nieuwe huis. De rest wat in het huis stond heb ik achtergelaten. Het nieuwe huis voelde zo fijn en puur. Echt een nieuwe start.”

Volgens Leila is er een duidelijk verschil tussen toen en nu: “Daar was ik altijd omringd door mensen en dat is hier niet. Maar ook hier voel ik de verbinding, op een laagdrempelige manier.” Het dagelijkse stukje contact zoals elkaar begroeten of helpen met klusjes brengt voor Leila de saamhorigheid. “Ik mis soms het rumoerige maar eerlijk gezegd heb ik er ook geen tijd meer voor. Ik ben zo blij als ik even tijd voor mezelf heb,” lacht ze. Plan Celsius begon als een nachtmerrie maar was uiteindelijk haar redding: “Het heeft zo moeten zijn.”